Nieuwe bloem

Langzaam lopen we zijn kant op. Zijn ogen staan groot en hij heeft een heel afwachtende, bijna angstige blik in zijn ogen. Hij weet het. Ik zie aan zijn ogen dat hij weet wat er gaande is. Hij kijkt alleen maar. De leidster laat hem de bloemen geven door met haar hand zijn hand met de bloemen naar mij te bewegen. 'Mama,' zegt ze. Ik duw mijn tranen weg door met mijn ogen te knipperen. Ik lach naar hem en raak hem heel voorzichtig even aan. Wat is hij lief. Wat is hij schattig. Ik geef hem de tijd, die hij nog nodig heeft. Met drie meisjes lijkt het gezin van Astrid compleet, maar in haar hart en in haar hoofd is nog ruimte voor een vierde kindje en ze heeft altijd al willen adopteren. Hij heet Noah en ze halen hem met z'n allen op in zijn geboorteland Ethiopië. Er is hun verteld dat Noahs ouders zijn overleden, maar vreemd genoeg krijgen ze geen graf te zien en geen details te horen over het overlijden. Op een avond ziet Astrid een Brandpunt-reportage over een adoptie uit Ethiopië en schrikt enorm. Documentairemaker Aart Zeeman vertelt onder andere over een vrouw die letterlijk gek is geworden omdat haar zoontje, die ze tijdelijk bij familie moest onderbrengen, zonder dat ze ervan wist is geadopteerd naar Nederland. Astrid wil weten of de adoptieprocedure van haar zoon zuiver is gegaan en uit liefde voor haar kind vecht ze om de waarheid boven tafel te krijgen. In haar boek vertelt ze het waargebeurde verhaal van de adoptie, de zoektocht naar Noahs moeder en de turbulente periodes die ze in haar leven kent. Ze sluiten Noah in hun hart en gaan samen de moeizame weg van hechting. Een eerlijk, aangrijpend, informatief en warm boek.