111 plekken in Rotterdam die je gezien moet hebben

Het hernieuwde zelfvertrouwen van Rotterdan kan niemand ontgaan zijn. De stad bruist, prikkelt en zoemt, en trekt meer bezoekers en toeristen dan ooit tevoren. Maar Rotterdam is meer dan die stad van de 'opgestroopte mouwen', Feyenoord, het nieuwe Centraal Station, de Erasmusbrug of de Markthal. Flaneer maar eens over de West-Kruiskade en probeer Chinees gebak of knabbel aan gebakken eendenvoetjes. Ga op havensafari en ontdek de zonnende zeehondjes op 'Robbeneiland'. Zoek een bankje op in de romantische binnentuin van het Rotterdamse stadhuis. Lunch bovenop het dak van een flatgebouw, in de dakmoestuin van de Dakakker. Koop vette sneakers bij Woei op de Hoogstraat. Of logeer op de Lammie, het beruchte drugssmokkelschip uit de jaren zeventig. Rotterdam: De spannendste ontdekkingsreis in eigen land * Stad van hoogbouw én van verscholen hofjes en verborgen tuinen * Stad van 'geen woorden maar daden', maar ook van dromers en filosofen * Stad van patatje 'Kapsalon', maar ook van topkoks en sterrenrestaurants Over de auteurs: Mirjam de Winter (1967) woont en werkt als freelance journalist al haar halve leven in Rotterdam. Ze schrijft een column in de Rotterdam-bijlage van NRC en is nieuwsverslaggever bij RTV Rijnmond. Ook verzorgt ze stadswandelingen. Femke de Winter (1972, zus van) is fotografe en volgt de Fotoacademie in Amsterdam. Ze studeerde kunstgeschiedenis en werkt in de Veldkeuken op het landgoed Amelisweerd. Met het kookboek De Veldkeuken won ze in 2015 de publieksprijs voor 'Beste Kookboek van het jaar'. Eerder verschenen: 111 plekken in Amsterdam die je gezien moet hebben door Bas van Lier 111 winkels in Amsterdam die je niet mag missen door Henriette Klautz en Eddy Posthuma de Boer 111 plekken in de Gooi- en Vechtstreek die je gezien moet hebben door Theo van Oeffelt 111 plekken in Utrecht die je gezien moet hebben door Fenna Riethof en Henny van Eng 111 plekken in Dordrecht die je gezien moet hebben door Frits Baarda 111 plekken in Den Haag die je gezien moet hebben door Tal Maes