Wodka & Ranja

Wodka & Ranja: Moeder Ria, 1970 ‘Mijn kinderen zijn mijn alles, ik doe mijn best om alles draaiende te houden, ook als ik koppijn heb en misselijk ben. Tussen de bedrijven door moet ik mijn kleine jongen bezoeken in het ziekenhuis. Ik hoop dat hij mee naar huis mag, hoewel de zorg voor me meissies al zwaar genoeg is. Als het me te veel wordt, ben ik blij dat Jacob er is. Me meissies, de liefde en de drank. Ik houd van hen alle drie … als er maar genoeg wodka en bier in huis is. Jasmijn (6), 1972 ‘Mama heeft vaak hoofdpijn en soms moet ze spugen, dan help ik haar. Ik pas ook op mijn zusje. Dat kan ik best, als oom Jacob ons maar met rust laat. Mama drinkt biertjes met hem en dat andere, dat op water lijkt. Er komt weleens een mevrouw met ons praten. Mama zegt dat we haar moeten vertellen dat alles goed gaat. Mijn mama is de aller, allerliefste mama. Ik hoop dat ze een brood koopt, alles is op. Er is alleen nog ranja. Waar mijn papa is weet ik niet.’ Reactie proeflezer ‘Een moker van een verhaal. Het verhaal beklijft, kruipt onder je huid en maakt je af en toe stil. Een boek dat je niet onberoerd laat. Indrukwekkend.’ De helft van de royalty’s voor ‘Wodka & Ranja’ gaan naar ‘Het vergeten kind’. Een organisatie die zich inzet voor kinderen die opgroeien in gezinnen met meervoudige problematiek, bijvoorbeeld ten gevolge van overmatig drankgebruik van een of beide ouders. Yvonne Sonke: Dit is het pseudoniem van Yvonne Schoolderman-van Betlehem. Zij publiceerde ruim 250 blogs, ervaringen als patiënt en verpleegkundige vormden de basis. Daarna schreef zij vooral korte verhalen, deels gepubliceerd in diverse bundels. ‘Wodka & Ranja’ is haar eerste boek. Gebaseerd op flarden van herinneringen, maar grotendeels fictie.