Kan lijden zinvol zijn?

Woorden vinden om over leed en verdriet te schrijven, en om vervolgens warmte en liefde toe te voegen aan die woorden is een worsteling! Er is zoveel leed in de wereld en in ons persoonlijk leven. Zien we nog toekomst? Is het niet vaak zo dat we in onze diepste wanhoop de 'hemel' om hulp smeken? Merken we het ook op als die hulp ons gegeven wordt? Moeten we door het lijden heen om 'ziende' te worden zodat we ons aardebestaan in een breder verband kunnen plaatsen tot over de dood heen? Misschien kan inzicht in ons aardse leven en in het leven na de dood ons tot het vermoeden brengen dat lijden niet zinloos is! Dat het aardeleven van levensbelang is. Wat we hier op aarde ontwikkelen, ons eigen maken, draagt vrucht in het leven na de dood. Leed en eenzaamheid in zijn vele vormen zijn voor mij geen theorie; ik kan er dan ook pas over schrijven nu ik grotendeels door mijn leven heen ben. Mijn oprechte wens is dat dit boek enig perspectief mag bieden om het leven draaglijker te maken. Geluk is een ongrijpbaar moment, een lichtstraal welke de duisternis doorklieft, het laat zich niet binden, het laat zich niet vangen.