Nooit was de kloof tussen arm en rijk zo groot in ons land. Eén Belg op de vijf kan moeilijk de eindjes aan elkaar knopen. Eén migrantenkind op de drie groeit op in armoede, waarmee België een van de slechtste leerlingen is van de Europese klas. De werkloosheid bij migrantenjongeren zit boven de 30%, in bepaalde Brusselse wijken leunt ze zelfs tegen de 50% aan. Maar ook wie werkt, komt vaak met moeite rond. Het zijn hallucinante cijfers. Maar. Maar! Welke hete hangijzers staan er dezer dagen met stip op de politieke agenda, van Antwerpen over Brussel tot Zonhoven? Criminaliteit. Veiligheid. Nultolerantie. Overlast. Hangjongeren. Lukt het niet om de echte problemen aan te pakken, dan kloppen politici maar op steeds diezelfde nagel van de repressie, zegt Bleri Lleshi in De neoliberale strafstaat. Alsof dat ten gronde iets oplost. Een strafstaat gebouwd op de ruïnes van de welvaartsstaat: aan de hand van theoretisch onderzoek en ervaring in de praktijk toont Lleshi aan waar dertig jaar neoliberalisme ons in sneltempo naartoe voert. En geeft hij een aanzet tot samen nadenken over en werken aan alternatieven. Als dat hem maar geen GAS-boete oplevert!