Humanisme: de mens op de troon

Humanisme is een religie waarbij de mens centraal staat; hij is een god geworden, hij is de norm. Hij bepaalt zelf wat goed en kwaad is, zoals Adam dat ook deed in het paradijs. Wat dat betreft is het humanisme de oudste en meest primitieve religie.

Humanisme streeft naar een menswaardig bestaan voor allen, maar haar idealen zijn egoïstisch. Individuele vrijheid en autonomie zijn de idealen van de humanist! Deze idealen zullen altijd in botsing komen met de individuele vrijheid en autonomie van anderen. Het maakt het humanisme tot een intolerante religie, die haar vrijheden en wensen op anderen legt. Zij walst over gewetensbezwaren van anderen om háár vrijheid voorrang te geven.

Humanisme noemt zichzelf "een uniek experiment om goed en mooi te leven", maar ze heeft het meer over hoe mooi en goed je dood kunt gaan. Immers het humanisme heeft abortus, euthanasie en het persoonlijk recht om te kiezen voor de dood omarmd. En daarmede is ze een apostel van de dood geworden.

Humanisme ziet de stappen waarmee levenskunst in de praktijk gebracht kan worden als volgt: ontwikkelen van zelfkennis (bijv.: onderzoek je levensverhaal); onderzoek je handelingsbekwaamheid; ontwikkel je eigen normatieve morele identiteit; leer leven in de tijd: wanneer is wat van belang en mogelijk; leer omgaan met tradities en je sociale gesitueerdheid.
De humanistische opvattingen over levenskunst zijn onthutsend leeg, ze bestaan uit holle zinnen.

Dit boek focust op de idealen, het geloof en de grondslagen van het humanisme en houdt ze tegen het licht van de rede.

De auteur is een oudste en leraar in een Evangelie Gemeente in Noord-Holland. Hij heeft boeken geschreven betreffende geloofsopbouw, pastoraat, geestelijke oorlogsvoering, de eindtijd, de strijd in de gedachten, de mariale dogma's, predestinatie, erfzonde, Israël, satanisme, de gemeente en de Islam.