Silhouet van een empaat

‘De ongelukkige huisvrouw, in een onbeduidend en vreselijk saai leven.’ Dat is wat Joanna zelf van de rol van haar leven vindt. Een denker en dromer, die in gedachten duizenden keren verliefd wordt, maar er nooit echt iets mee doet. Tot het moment komt, dat ze letterlijk oog in oog komt te staan met een wel zeer charmant ‘toeval’. Het is de diepere liefde die haar tijdens deze ontmoeting raakt, die haar zoekende maakt naar nog meer liefde. Veel later beseft Joanna pas dat ze dat onbewust haar hele leven al was. Op zoek naar iets, en dat dit iets, een diepere vorm van liefde was. Een herinnering aan een thuis waar ze niet eens iets van wist in dit leven. Niet bewust althans. De tijd na deze ontmoeting, wordt een aaneenschakeling van ongeloof, verwarring, en van vele verwonderingen. Het zet haar leven, en haar visie over het aardse leven zoals ze het kent, helemaal op z’n kop en geven haar een gevoel dat ze zelf omschrijft als: 'Ik had lange tijd het idee dat ik een hoofdrol speelde in een film waar ik het script niet van gelezen had.' Het verandert haar, en haar leven. Joanna kan niet anders, dan daar op haar eigen onwetende en onschuldige manier op reageren.