Voor als nog dit

Harrie Sevriens heeft duizenden ‘schrijfsels’ gemaakt, en ze uitgegeven in honderden bundels. Hij wil in zijn gedichten verstrooiing verschaffen aan hemzelf en aan anderen. In die volgorde staat het er, en zo ontstaan ze ook, de’schrijfsels’ . Hij maakt ze voortdurend, de hele dag. Ze worden opgeslagen in zijn hoofd en daarna probeert hij ze uit op iedereen die luisteren wil. ’s Morgens, vaak heel vroeg, schrijft hij ze op. En daarna worden ze bijgeschaafd. In de ochtenduren zit Sevriens thuis als een diamantbewerker te vijlen. Er komen alternatieven, die worden ingepast of weer weggegooid, om soms binnen een paar dagen weer op te duiken als een themaatje voor een volgend gedicht. Zijn werkwijze lijkt wel een beetje op die van Michelangelo die ooit zei dat hij zijn beeld bevrijdde uit het blok marmer. Voor hem was beeldhouwkunst de kunst om al het overbodige te verwijderen. Het marmer van Harrie Sevriens is de taal, zoals iedereen die gebruikt en om zich heen hoort. Zijn gereedschapskist zit vol dwaze en wonderlijke zinswendingen die tijdens zijn jarenlange taalwerkzaamheden zijn ontstaan. Met dat gereedschap wordt al het overbodige verwijderd.