Gaza dagboek

‘Papa, waarom maken mensen oorlog?’ vraagt mijn negen jaar oude dochter wanneer ik haar naar bed breng. ‘Ik weet het niet, lieverd. Misschien omdat ze bang zijn.’ Ze begint opeens te huilen. ‘Ik wil niet dat je gaat,’ snikt ze. ‘Ik beloof je dat ik veilig terug kom,’ zeg ik en ik wieg haar in slaap. Drie dagen later vertrek ik naar Tel Aviv. Het is mijn tweede bezoek in drie maanden. De eerste keer ging ik om een workshop voor Palestijnse acteurs in Hebron op de Westbank te geven, dit keer ga ik naar Gaza om te werken met elf Palestijnse mannen. Dit is de tweede workshop voor islamitische mensen, en hoewel ik al enige ervaring met de acteurs in Hebron hebben gehad, lijkt Gaza een nog grotere uitdaging. Het is de hotspot van de wereld. Een gebied van 10 bij 40 kilometer, met anderhalf miljoen mensen waarvan tweederde kinderen, opgesloten achter muren van 8 meter hoog. Gaza lijkt de grootste openluchtgevangenis van de wereld. Terwijl ik met een taxi van Jeruzalem naar Erez, de toegangspoort van de Gazastrook rijd, vraag ik me bezorgd af wat me daar te wachten staat… uit: dagboek Gaza