Theopoëzie

‘Sinds onheuglijke tijden waren er in de meest uiteenlopende culturen dichtwerken die gingen over de “goddelijke dingen” of de goden. De oudste verhalen over totems, voorouders, cultuurhelden, goden en scheppende machten berustten al op dichtkunst, ook waar deze nog zonder metrum, rijm, stijlfiguren en fictieaanduidingen werden voorgedragen. Aanvankelijk waren ze altijd ingebed in rituele handelingen, die men opvatte als zelfpresentatie van onzichtbare agenturen of als nabootsingen van oorspronkelijk door daden veroorzaakte gebeurtenissen.’ In zijn nieuwe grote boek onderwerpt Peter Sloterdijk religieuze voorstellingen en teksten aan een poëtische analyse. Hij introduceert het concept ‘theopoëzie’ om deze lyrische teksten, van de Griekse tragedies en de Bijbel tot Dantes De goddelijke komedie, op niet‑theïstische wijze te duiden. Sloterdijk beschrijft religies als theopoëtische constructen die zich willen onderscheiden van mythen, culten en ficties van andere culturen. In Theopoëzie zien we Sloterdijk op zijn best: erudiet en met veel gevoel voor stijl. ‘Sloterdijk is de ideale auteur om religie ook esthetisch te begrijpen, omdat hij virtuoos kan bemiddelen tussen kunst en filosofie.’ – Frankfurter Allgemeine Zeitung Peter Sloterdijk (1947) is zowel geliefd als omstreden: enfant terrible van de Duitse filosofie, auteur van filosofische bestsellers, briljant stilist, controversieel denker en vele malen onderscheiden. Met zijn eerste boek, Kritiek van de cynische rede, verwierf hij onmiddellijk internationale faam. Sindsdien schreef hij tal van bestsellers waaronder de trilogie Sferen. Sloterdijks belangrijkste werken verschenen bij Boom in Nederlandse vertaling.