Röntgenfotomodel

van beddengoed vouw ik een vrouw
en noem haar tegenwicht
’s avonds lig ik in haar armen
maar ze vindt het niks
omdat ik boos ben
naai ik haar mond dicht

In Röntgenfotomodel wordt een lichaam tegen het licht gehouden. Om te onderzoeken wat eraan schort, om te bepalen waar het licht doorlaat. Het lijf blijkt sterker dan gedacht. De huid een dunne wand die in volharding niet onderdoet voor zelfhelend beton.
In tastende zinnen schrijft Vicky Francken over zowel de zintuiglijke ervaring als het abstracte denken dat daarmee gepaard gaat. Soms is het lichaam een anker, andere keren zit het in de weg, maar steeds is het een instrument waaraan we veel kunnen aflezen.